zondag 25 september Dagje Miami, met de hop on hop off bus deel 1

zondag 25 september Dagje Miami, met de hop on hop off bus deel 1

We hadden afgesproken dat ik tot 9uur privetijd had om te voorkomen dat ik steeds dingen ging regelen. Dit werkte prima. We hadden allebei een goede nachtrust gehad en helemaal opgeknapt begonnen we met onze dag. Eerst ontbijt met het spannende brood van hier, wat je ook kiest (nu Italian bread van de Publix) het blijft kleffig en niet echt vullend. Wel heerlijk beleg, oude kaas uit Nederland en philadelphia. Natuurlijk was het een heel werk om de tas voor de hele dag goed in te pakken. Je vergeet zo snel iets. En ja hoor ik was vergeten mijn fototoestel op te laden zodat die er halverwege mee ophield (gelukkig had ik mijn mobiel nog, het toestel kon intussen opladen op de powerbank) en we hadden wel een regencape mee, maar een waaier zou nuttiger zijn. Ook 1 l drinken was erg krap.

Enfin om 10u konden we vertrekken, het was toen al 86F (voor de rekenaars voor het omzetten moet je er 32 vanaf trekken en dan door 9 delen en maal 5) dat komt dus neer op 30C. Omdat het zo vreselijk vochtig is, ben je na 5 min klieder van het transpireren.

Ik mocht vandaag ook rijden, je moet toch ooit de stap zetten. Tot Miami ging het prima, maar daar was het wat lastiger omdat we een betaalbare parkeerplek moesten vinden zonder adresgegevens. Na de eerste poging waarbij ik dwars over een dubbele gele streep overstak om in een heel dure parkeergarage te komen van $1,75 per 10 min (we konden er gelukkig weer gratis uit) kwamen we met wat keren bochtjes om bij een parkeergarage van Hertz die in het weekend plekjes had voor $10 voor de hele dag en nog wel vlakbij Bayside Marketplace.

De opstapplek was vrij snel gevonden maar we moesten onze groupon nog inwisselen voor een echt kaartje. Toen dit ook achter de rug was konden we in de dubbeldekker rode tour stappen. We wilden eerst de hele route rijden en dan nog eens om overal uit te stappen en sights te bezichtigen. Nou dat was meer een illusie, kost veel te veel tijd.

We bleven dus heerlijk uit onze kleren waaien boven in de bus in de volle zon en reden voorbij het Vizcaya museum naar Coconut grove.en Coral gables. De laatste is een heel sjieke wijk waar je alleen mag wonen als je je netjes aan de regels houdt (2pw gras maaien anders doet de gemeente het en krijg je boete, geen vuilnisbakken in het zicht van de straat). Daardoor zag het er allemaal wel heel netjes uit en natuurlijk hele mooie huizen. Zelfs de straatnamen passen zich aan, je ziet geen bordjes met de naam maar witte keien op de grond met de naam erop. Daarna de venetian Pool, maar de bus stopte zo dat we tegen een grote boom aankeken.

Onze eerste uitstapplek was little Havanna, waar we ook een wandeling door de buurt zouden maken. Ik waande me echt in Cuba (niet dat ik daar ooit geweest ben hoor) met allerlei muziek die uit de huizen komt en vooral Spaanstalig. Meteen kwamen we bij Dominopark waar bewoners van 55+ dominotournooien spelen. De toeristen kunnen niet meedoen alleen kijken. Met onze gids liepen we een klein stuk de Calle Oche. Elk winkeltje gingen we in en we kregen uitleg over het maken van 

Cubaanse koffie en drinken uit een heel klein kopje (vooral heel sterk en doordat ze bruine suiker toevoegen heel zoet). Hier zat ook de sigarenmakerij, waar iemand echt sigaren rolde. Even verderop kwam het café waar nog een bar van Frank Sinatra stond (die de eigenaar op de kop had getikt toen Franks kroeg gesloopt werd). Allemaal heel druk ingericht maar wel “echt” zuidamerikaans. Hier werd latinojazze gespeeld in de loop van de tijd. We gingen ook nog even langs bij een kledingmaker die de originele blouses voor de hogere klasse maakte. Specifiek was dat er 4 zakken opzaten en elke zak had zijn eigen functie een voor vruchten die ze van het land haalden, een voor het geld enz. Er was zelfs een speciale winkel die kostuums maakte voor gelegenheden als Halloween.