Woensdag 28 september 2016 Dagje Naples wat Fort Meyers werd

Woensdag 28 september 2016 Dagje Naples wat Fort Meyers werd

  

Vandaag konden we in onze hotelkamer in Naples blijven en hadden we het ontbijt inclusief. In het restaurant (groot woord voor eetruimte nabij receptie maar ach..) kon je zelf je wafels klaarmaken. Ook was er een mogelijkheid tot Kaneelrolletjes te verwarmen, toetjes te eten en aan de cornflakes te gaan. Daarnaast hadden ze ook nog brood, koffie,sinaasappelsap en warme chocomelk.

Yvonne was kunstig om een lekker wafel klaar te maken die ze met mij wilde delen. Smaakte prima. Natuurlijk wel wat veel mijn ogen waren groter dan mijn maag

Na het ontbijt zijn we om omstreeks 10:00 uur vertrokken richting Fort Myers en wel naar Edison &

Ford Winter Estates. In de routeplanner de grote wegen uit laten sluiten waarna we binnen door via de Old Route 41 gereden zijn. Om straks een goed fotoboek of scrapbook te maken heb ik zoveel mogelijk borden op de foto gezet. Yvonne was dolblij met het uitzoeken van de foto’s. Voorlopig hebben we nu de meeste wel.

Het adres van Edison & Ford Winter Estates stond weer eens niet in de routeplanner maar gelukkig bestonden er ook nog bordjes en hebben we het vrij eenvoudig gevonden en waren we er om even voor half 12 Bij het uitstappen was het alsof je een deken over je heen kreeg, zo vochtig klam warm is het nu. Met een aantal flesjes water op naar de ticketoffice. Zoals altijd moest ik nog even langs het toilet maar dat gebeurt zo vaak dat ik daar pagina’s aan kan wijden en laten we dat maar niet doen. Ik (yvonne) ben maar meteen begonnen met mijn verzameling muntjes petten. Hiervoor heb ik quarters en centen opzij gezet.

Met de kortingsbon hadden we wel 2 dollar korting dus voor de audiotour en toegang tot de huizen en musea waren we uiteindelijk 38 dollar kwijt. Je kreeg hiervoor een geel polsbandje zodat duidelijk was dat je betaald had.  Voordat we aan de uitleg van de audiotour begonnen kregen we eerst nog een verhaal over Ford en zijn “kampeerauto”.  De enthousiaste gids vertelde dat ze dan wel gingen kamperen maar dat ze dan niet met een auto deden maar dat er zoveel meegingen dat men wel 50 auto’s nodig had.Het was dus meer een expeditie als een kampeertocht, maar ja je bent rijk of je bent het niet. Trouwens het starten van zo’n T ford was ook niet makkelijk, niet alleen moest je hem aanslingeren. Je ebt drie pedalen voor je voeten, naast het gas en de rem zit er een apart pedaal voor achteruit naast. Gelukkig werd het aanslingeren vervangen door een electromotor.

Na de uitleg over hoe we de audiotour moesten bedienen, werden we onder begeleiding van de gids de weg over geholpen. Hij drukte namelijk op het knopje van het verkeerslicht, wachtte tot het groen werd, waarna we met zijn allen mochten oversteken. Leuk he net kuikens met moeder eend.

Aan de overkant startte de audiotour en kwamen we langs de winterverblijven van Edison. Hij had daar zijn eigen familie een kantoor, huis, zwembad, boothuis en een grote tuin. In die grote tuin stonden allerlei bomen. Deze waren oa vijgen en mango’s. Er werd ook gewaarschuwd voor vallende vruchten en wie was natuurlijk weer de gelukkige. Ik was amper begonnen of ik had al een vijg op mijn hoofd. Naderhand viel het gelukkig allemaal wel mee. De Edison estate was prachtig gebouwd met mooie bomen en zelfs een zwembad met kleedkamers en douches. De tweede vrouw van Thomas Edison  (hij was op zijn 39^ste al weduwnaar met 3 kinderen), Mina was een echte tuinarchitect.

Tijdens de tour hebben we echt een aantal hoosbuien gehad. Hier werd de lucht ontzettend benauwd van.

Na het huis van Edison kwamen we bij de buren op hetzelfde terrein en dit was van Ford. Hij was hier altijd maar 2 weken maar ook dit zag er goed uit. Ford werkte eerst bij Edison, maar werd al snel een zelfstandig autobouwer.

Ook de gebouwen voor het personeel zagen er goed uit, het kamermeisje had zelfs een eigen kamer, en deelde de badkamer met de secretaris (man en vrouw dezelfde badkamer was kennelijk geen probleem voor de Fords en de Edisons.

Aan het eind van de tour was er een winkeltje waar Yvonne haar magneet heeft gescoord en ik een pracht van een vingerhoed voor mijn moeder heb gevonden.

Na al die verhaaltjes kregen we toch echt wel trek. Er was niet zo heel veel keus dus het werd een sandwich met pulled pork.. Dit bleek echter een broodje met heel veel vlees dat met beleid gegeten diende te worden.

Na het eten zijn we nog door het laboratorium gelopen en hebben het laatste gedeelte van het museum gezien.

Om 15:00 uur hadden we het wel gehad.

We hadden nog plannen voor de pier en voor winkelen maar het zat er niet echt in. Dus met de auto terug richting hotel. Yvonne reed en wilde alleen nog afslaan naar links voor een winkel genaamd Dollar Tree. Maar ineens was er een winkel Michaels aan de linkerkant. Daar zat ook nog een Petshop en een Dollar Tree bij dus ze zag het licht en we hadden zo een afslag op links en na weer een fantastisch U turn waren we er zo.

Samen de Dollar Tree bekeken waarna Yvonne naar Michaels vertrok. Ik heb de Bookshop, een soort woonwinkel en de Petshop bekeken. In de Petshop verkochten ze ook dieren waaronder katjes. Ze waren zo lief vooral een kitten die heel graag wilde kroelen maar ze zaten in een hok. Ze hadden ruimte zat maar ik vond het verschrikkelijk ik wilde hem zo graag meenemen. Ik heb nog een rondje dor de winkel gelopen maar toch nog gauw de winkel weer verlaten. Ik vond het zo zielig en wil dit niet meer meemaken. Alle volgende Petshops sla ik voorlopig maar over.

Hierna heb ik nog even heel Michaels gedaan. Yvonne was toen ook klaar waarna we weer richting het hotel zijn vertrokken. Mij (Yvonne) valt de Michaels toch een beetje tegen, ben ik nou echt zo verwend of wordt het hobbyen in Amerika gewoon erg duur?  Na nog wat boodschappen bij de Walmart te hebben gedaan. (oa heerlijke salades) waren we rond 19:00 uur weer terug op de kamer.

Dit even naar walmart had best nog wat voeten in aarde, wij zijn nl allebei niet zo goed in richting vinden. Dus eerst verkeerde afslag, toen kwamen we bij een dierenkliniek, weer verderop bijna verdwaald op het parkeerterrein.  De Walmart is al helemaal in Halloweensfeer, ik vraag me af of het gebak wel een maand goed blijft.
Gelukkig vonden we het hotel wel snel terug.

Lekker gegeten en nu weer onderuit. Op naar morgen.