Dinsdag 27 september 2016 Dagje rijden naar Naples

Dinsdag 27 september 2016

Vandaag, na een goede nachtrust, met een mindere hoofdpijn opgestaan. Omdat het niet weg was toch maar gekozen voor Naples. Yvonne heeft via Internet een nachtje bijgeboekt bij het hotel waar we morgen toch al naar toe zouden gaan. Jammer genoeg kregen we het geld voor het hotel van de Keys niet terug.

Om 09:40 uur vertrokken. Nog even wat ijs ed bij de supermarkt gehaald. Hierna naar een benzinepomp voor een wegenkaart. Deze hadden ze niet maar wel eindelijk weer eens een lekkere  gevonden echter geen wegenkaart. Gelukkig kwamen we later een bookshop(Barnes and Noble) tegen die ons wel kon helpen.  Toen op weg naar Naples.  We zijn niet via de Interstate (I75)  maar binnendoor gaan  en toen naar de Tamiami Trail. En dan zal je altijd zien, tientallen CVS’en onderweg.

kop koffie voor mij. Vervolgens rond-gereden om een CVS te vinden alwaar zeker een wegenkaart zou worden verkocht. Na veel gezoek eindelijk CVS

Onderweg nog even bij een benzinepomp welke gelijk een Subway was gestopt. De wc zag er niet uit, gelukkig mocht ik die van het personeel te gebruiken. Verder een lekker broodje gescoord. Samen 1 hele genomen. Deze hele lieten we wel doorsnijden vervolgens betaalde we alsnog 2x een halve. Ach ja. Hierna zijn we nog door een creepy wijk gereden. Net onder de aanvliegroute van de vliegtuigen, vooral Spaanstalige teksten. Nodigde niet echt uit tot stoppen.

Toen weer verder op pad. Regelmatig hadden we regen. Van miezerregen tot hoosbuien. Je zag een aantal voortuinen die nu ineens een vijver hadden. Verder daalde de temperatuur door de dag heen. We startte met 87 graden Fahrenheit naar zo’n 74 graden Fahrenheit.

Op de Tamiami Trail was het lekker rustig met verkeer. Halverwege zijn we naar een Art Gallery gegaan. Echt prachtige foto’s maar wel wat prijzig. Dus maar gewoon lekker genoten. 

 Hierna naar het Oasis visitercentre geweest. Daar vertelde men ons dat er nog maar zo’n 30 tot 40 Florida panters waren. Ze hadden er nog een opgezet staan. Die was in het verleden aangereden en had het niet overleefd.

Nadat Yvonne haar magneet had gescoord nog even een stukje door de Everglades gelopen. (Wel op een houten vlonder maar ja). Hier de huisalligator gespot. Althans volgens ons want hij lag er wel erg mooi voor. 

Hierna zijn we van de Tamiami Trail richting de I75 gegaan. Dit was zo gevonden. Op de I75 ging er ineens een oranje lampje branden. Dit bleek van de benzine meter te zijn welke van een kwart vol ineens bijna leeg was. Toen was het even bidden of we nog een benzinepomp gingen halen. Onze afslag kwam niet veel later en we waren net op tijd bij de Shell.

Na even vogelen hoe het tanken ging op naar onze hotel welke vlakbij zou zijn. Een stukje heen een stukje terug en toen de afslag. De afslag bleek echter weer de I75 te zijn. We moesten doorrijden naar de afslag waar wij er opgekomen waren om weer terug te gaan. Echt Amerikaanse afstanden we reden zomaar 65 km om.

Toch nog vlot het hotel gevonden alwaar ze ons verwachtte. Uiteindelijk was dat toch alweer tegen 18:00 uur en dat voor een tochtje dat maar 2 uur zou duren. We hebben weer een kamer met 2 grote bedden, koelkast, magnetron en koffieapparaat. Tevens een bad dus we kunnen lekker ontspannen.

Het internet werkte eerste instantie niet maar ja dan moet je ook maar exact doen wat er op het papiertje staat. Gelukkig was de receptioniste erg behulpzaam.

Internet is echt een basis voor ons aangezien alle foto’s vanuit de dropbox overgezet dienen te worden om de blog te completeren. Als je ziet hoeveel stekkers ed er liggen kan je haast niet meer bedenken hoe het vroeger ging.

Voor het diner zijn we met de auto op stap gegaan.  Nog geen 300 meter verder kwamen we een Cracker Barrel tegen. In eerste instantie leek het een shop met allerlei originele Amerikaanse spulletjes. Oa schommelstoelen, snoep, Halloween spulletjes ed maar er bleek ook een restaurant te zitten.

Op de kaart stonden gewone maaltijden maar ook specifieke light meals met daarbij het aantal calorieën vermeldt.

Yvonne ging voor een lekker stukje vlees en ik voor een heerlijk visje. De broccoli erbij smaakte prima. De cola echter smaakte naar Chloor. Een goed betaalbaar restaurant en zeker een aanrader voor eenieder.

Na het hele stuk weer met de auto teruggereden te zijn heerlijk aan de meloen en lekker voor de tv gehangen.

Gauw de foto’s afgerond en gestart met deze blog. Yvonne zit na een dag rijden nu heerlijk onderuit met haar haakwerk. Ik kan gelukkig lekker onderuit met zeker 70% minder hoofdpijn.